Het loof kleurde geel en de lucht voelde koud.
Het ijzige winterse weer kwam eraan
en de dieren begonnen hun hol in te gaan.
Behalve een eekhoorn
die Eduard heette.
Hij wilde nog niets
van een winterslaap weten.
Hij maakte geen dekens
van mossen en strootjes,
hij zocht niet naar zwammen,
hij raapte geen nootjes,
hij legde geen voorraden
eikeltjes aan,
zoals alle dieren
al hadden gedaan.
Nee, Eduard was
een heel zorgeloos beest.
Voor hem was de zomer
één eindeloos feest.
Zijn kast raakte leeg,
al het eten was op.
Rachel Bright. Uit: Twee vechtende eekhoorntjes. Illustraties Jim Field. Gottmer, 2017.
Een variant op de bekende Aesopus-fabel van de mier en de krekel in dit boek, maar met een heel andere uitkomst. De boodschap van twee vechtende neven, die elkaar na een spannend avontuur de hand reiken ligt er duimendik bovenop: samen delen is leuker. Maar de teksten zijn inventief, soepel en geweldig, ritmisch en rijmend, vertaald door Bette Westera.
De beweeglijke, heldere tekeningen voeren het spanningsniveau flink op.
Dit is het derde prentenboek van dit duo (voor Leeuw in de muis, klik hier) en het niveau is onverminderd hoog.
Leeftijd 2+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten