Vroeger was de aarde plat.
Nu zijn er
bergen ruggen
bulten bruggen
heuvels hobbels
builen knobbels
bultrugbulten
en de bulten van muggen
en de bulten op de ruggen van kamelen
en op hoofden na het stoten
kleine grote
kan niet schelen
maakt niet uit
van alles wat.
Nu heeft de aarde bulten zat.
Bette Westera. Uit: Was de aarde vroeger plat? Illustraties Sylvia Weve. Gottmer, 2017.
In een gedicht antwoord geven op een mogelijke kindervraag is het uitgangspunt van dit boek.
Bette Westera, die al veel prijzen won met haar jeugdpoëzie, en haar inmiddels vaste sidekick Sylvia Weve, eveneens veelvuldig bekroond, doen waar ze goed in zijn: overzichtelijke, eenvoudige versjes vol ritme en eindrijm, de vragen mooi, de antwoorden soms wat melig, maar vaak ook grappig en goed bedacht.
Zoals bijvoorbeeld in 'Hoe groot is de aarde?': Wij zijn luizen op het hoofd van een reus. Of: 'Waarom ben ik mijn broertje niet?':
Als ooit een ander zaadje
in mijn eitje was gekropen
[...]
En als mijn zaadje in een ander ei was gekropen
[...]
Ik zou een kind van papa
en van mama zijn, dat wel. Een kind van elf,
maar niet mezelf.
Veel gedichten gaan over de tijd: 'Kan de tijd echt vliegen?': Op waaidagen/vliegt de tijd/je om de oren./Op saaidagen/staat de tijd stil.
De illustraties zijn veelzijdig, kleurrijk en inventief.
Lekker boek om voor te lezen voor het slapen gaan. De vragen vormen een prettige opmaat voor een ouder-kindgesprek, door het ritme van de versjes vallen oogjes eerder dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten